Naša današnja priča podsjeća na uspon Slobodana Miloševića, koji devedesetih pokreće niz ratova u kojima je nastojao provesti politiku “Svi Srbi u jednoj državi”.
Nakon kratke epizode u Sloveniji, Milošević je počeo preduzimati ozbiljne korake da nasilnim putem spriječi Hrvatsku i Bosnu i Hercegovinu u namjeri da ostvare samostalnost.
Ratom u Bosni i Hercegovini Milošević je podržavao stvaranje Republike Srpske, a osnivanje Republike Srpske Dejtonskim mirovnim sporazumom smatrao je svojom političkom pobjedom.
Dokazni materijal sa suđenja Miloševiću govori da je Srbija pod Miloševićevim vodstvom htjela centralizirati Jugoslaviju i uspostaviti dominaciju Srbije te, ukoliko dođe do raspada Jugoslavije, uspostaviti srpsku državu u njenim etničkim granicama.
Milošević je imao jasan scenarij za Bosnu i Hercegovinu u slučaju raspada SFRJ, u BiH stvoriti RS po uzoru na Republiku srpsku Krajinu u Hrvatskoj. Poslije referenduma za nezavisnost Bosne i Hercegovine iz februara i marta 1992. jasno je da Bosna i Hercegovina postaje nezavisna država i srpska strana nastavlja s već započetim osvajanjem granica Republike Srpske.
Rat je planirao pomno i dugo s ciljem etničkog razgraničavanja, a dokazi su masovni zločini kojih je najviše bilo u onim dijelovima gdje srpsko stanovništvo nije bilo u većini ili ga uopće nije bilo, poput Posavine i Podrinja, gdje su počinjeni genocid i najstrašniji zločini prema nesrpskom stanovništvu.
