Tri lica balkanskog nacionalizma, o kojima Evropa uglavnom šuti

Samovlašće predsjednika Srbije, ustašluk Thompsona i ekipe, ali i Dodika, najpoznatijeg rušitelja temelja Bosne i Hercegovine imaju isto mjesto rođenja – Evropu koja je odavno stavila znak jednakosti između fašizma i antifašizma.
Nekako su se, opet, događaji zgusnuli na balkanskoj vjetrometini, gdje se odvajkada uporno tragalo za razlikama a ne očiglednim sličnostima naroda koji odreda govore istim ili sličnim jezikom bilo da se zove hrvatski, bosanski ili srpski.
Zajednička im je karakteristika, uprkos burnom razvoju tehnologija s kraja 20. i početka 21. vijeka, elementarna nepismenost ili neznanje, pa kada ih se podsjeti na onu školsku starorimsku poslovicu si duo faciunt idem, non est idemuglavnom samo trepću okicama, čak i kada im se prevede na materinski jezik: ako dvojica čine isto, nije isto.
Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić, daleko bilo, nije ni nepismen ni neznalica, završio je Pravni fakultet i posve sigurno zna za navedenu i mnoge druge rimske poslovice koje ponekad voli prosipati svojim glasačima, a pogotovo opoziciji koju su ispred policijskih štitova zamijenili studenti još prije sedam mjeseci, blokirajući usput svoje fakultete – zajedno s profesorima koji odreda, takođe, znaju za rimsko tumačenje istosti.
Srbija u blokadi
Uprkos tome, pod firmom sasvim opravdane građanske neposlušnosti jer im predsjednik uporno ne želi udovoljiti i raspisati vanredne parlamentarne izbore, krenuli su u svakodnevne blokade trgova, ulica i rakrsnica, ne samo u Beogradu nego svuda gdje ulice i trgovi postoje, po ugledu na manju grupicu studenata sasvim bliskih predsjedniku Srbije koji već tri mjeseca drže u blokadi i Pionirski park i plato ispred Skupštine Srbije. Koji ne traže izbore nego kao i predsjednik svega u Srbiji traže samo deblokadu Univerziteta ili čak njegovo ukidanje.
Tako se priča o blokadama i začela na načelu “kad mogu oni, možemo i mi”, bez obzira na staro, već spomenuto upozorenje Latina “ako dvojica čine isto, nije isto”.
Građani i studenti, jedini “teroristi” na svijetu koji traže izbore (sic!), čini se, “pod žarkim suncem ljeta”, polako posustaju i dalje ne shvatajući da su studenti i razni sumnjivci u Pionirskom parku dobro plaćena Vučićeva Pretorijanska garda, koji se pored hiljada i hiljada policajaca, što pod punom opremom za razbijanje demonstracija, ali i u civilu, ponašaju kao da brane onaj Zabranjeni grad u Pekingu – što zdanje pored Pionirskog parka svakako nije ili ne bi trebalo da jeste.
Zbog toga je i Vučić još jednom pogazio datu riječ i na studentski Vidovdan, kada se u Beograd neočekivano opet slilo gotovo pola Srbije, okupio i svoje blokadere i valjda sve policijske brigade da zaustave prodor studenata i građana na Pionirski park, odavno nazvan Ćacilend po svojim prvim stanarima ćacijima koji obožavaju da uče pod šatorskim krilima.
Ne zbog odbrane “studenata koji žele da uče”, nego zbog odbrane zgrade Predsjedništva Srbije u kojoj osim njega nema nikoga, ali ima velika terasa sa koje voli mahati prolaznicima koji navodno neprekidno mašu njemu kao jedinom stanaru, a zapravo najčešće duvaju u pištaljke i vuvuzele.
A onda su se zbila dva događaja koja su zasjenila čak i sukobe u odavno raspolućenoj Srbiji koja je, kao što je poznato, dekretom izjednačila četničke kolaboracioniste i partizane iz Drugog svjetskog rata – s tim da su ovi drugi gotovo u potpunosti gurnuti pod tepih i izbačeni čak i iz istorijskih čitanki.
I Hrvatska u blokadi
Samo dan poslije američkog Dana nezavisnosti, prije svega Zagreb, ali i cijela Hrvatska, za razliku od Srbije dobrovoljno su se blokirali i homogenizirali, za šta je najodgovorniji kontroverzni fenomen zvani Marko Perković Thompson – sa dvije riječi, “za dom”, kojima počinje svoju numeru Bojna Čavoglave. To i nije ništa čudno jer je Perković i sam bio pripadnik te bojne, ali je za istraživanje svakako otkud pola miliona ljudi na zagrebačkom hipodromu, koji će spremno na spomenuti Perkovićev poklič odgovoriti “spremni”.
Preuzeto